Eigen Regie

Raadsinformatiebijeenkomst 7 maart

Vandaag staan twee onderwerpen op het programma voor de raadsinformatie. Vanmorgen is dat Eigen Regie, vanmiddag is dat Hulpmiddelen, met name rolstoelen. Op zich ben ik heel blij dat de raad hierover geïnformeerd wil worden. Ik heb via de mail een aantal mensen gevraagd om mij hierover te informeren. Afgelopen week heb ik uren aan de telefoon gezeten. Het is niet te geloven wat dit allemaal losmaakt, teveel om op te noemen. Deze mensen hebben niet de puf om zelf hun verhaal te komen vertellen, ik hoop dat ik goed kan overbrengen wat de knelpunten zijn waar zij dagelijks mee te maken hebben.

Samenhang

Het is begrijpelijk dat we alles willen bezien vanuit de beleidsterreinen die we nu eenmaal hebben vastgesteld. Maar ik vind het lastig om alles los van elkaar te zien.

Randvoorwaarden

Eigen regie heeft namelijk veel te maken met of en hoe aan de randvoorwaarden voldaan wordt:

Hoe toegankelijk is:

het openbaar vervoer;
de openbare ruimte;
de woonruimte;
de openbare wc’s;
kan ik normaal gebruik maken van de regiotaxi, komt die op tijd?
zijn mijn hulpmiddelen op orde en adequaat?
krijg ik de informatie die ik nodig heb?
krijg ik de juiste hulp en ondersteuning?
komt dit allemaal op tijd?
enzovoort

De mate waarin je kunt bepalen hoe je je leven leidt, heeft in hoge mate met deze randvoorwaarden te maken.

Al deze zaken bepalen of je zelf kunt bepalen hoe je je leven leidt. Ook een nieuw idee om een beleidsplan voor eenzaamheid op te stellen is een voorbeeld van hoe beleid ons leven opknipt. Dat eenzaamheid te maken heeft met de randvoorwaarden zal ik proberen uit te leggen.

Strijd om goede ranvoorwaarden -> Minder energie -> Eenzaamheid

Mensen met een handicap of chronische ziekte, hebben minder energie. Wanneer de randvoorwaarden (die ik net noemde) niet goed geregeld zijn, en mensen moeten strijden om hun noodzakelijke zorg en hulpmiddelen te regelen, neemt die energie nog meer af. Dan kun je als stad de meest prachtige dingen bedenken die eenzaamheid kan tegengaan, maar als mensen te moe zijn om naar buiten te gaan, doen ze ook geen energie op bij het ondernemen van leuke dingen.

Eén van de mensen die ik sprak zei dat ze nooit meer haar huis uitkwam. Ze ging zelfs niet meer naar de kerk op zondag, terwijl ze dat altijd graag deed. Als je dat ook al niet meer kan, drink je ook geen koffie met elkaar, zijn er geen mensen die jou zien en met je af kunnen spreken.

Ook vertelde iemand dat ze altijd zo’n plezier had in zelf boodschappen doen en zelf koken. Door het terugsnoeien van de hulp bij het huishouden (van 9 naar 4,5 uur) heeft ze daar geen tijd meer voor. Dan zeggen ze: “bestel maar maaltijden”, maar daar heb ik geen plezier in.

Iemand anders zei dat ze door al die strijd geen goede vriend meer kan zijn. Je kunt er niet meer zijn voor iemand anders, omdat je zelf aan het verdrinken bent. Dat knaagt aan je identiteit, aan wie je wilt zijn voor anderen.

Het indicatiemoment was vreselijk. Ik was niet helder door de medicijnen, had pijn en een droge mond, er werd over mij heen gewalst. Ik kon me niet verdedigen.

Ik moest naar een uitvaart, maar de Regiotaxi kwam anderhalf uur te laat. Toen kwam ik ook te laat.

Eenzaamheid kan dan het gevolg zijn van verminderde energie, die het gevolg is van de strijd die mensen moeten voeren om de randvoorwaarden in hun leven te regelen.

Het Solgu strijdt ook voor goede randvoorwaarden, omdat dit bepalend is voor de kwaliteit van leven. Eigen regie geeft energie, de basis daarvan ligt in de randvoorwaarden.

Tip:

Onafhankelijke cliëntondersteuners die helpen in het zorgdoolhof (mantelzorgmakelaars zijn al aan het werk). Die helpen de weg te vinden in hulp, ondersteuning en hulpmiddelen. Die tips geven hoe je per individuele situatie het beste kunt handelen.

5 maart 2019

Annelies de Jong,

Directeur Solgu