Ieder(in) onderzocht landelijk of en hoe gemeenten ouders met een beperking ondersteunen bij de opvoeding van hun kind(eren). Het onderzoek werd gedaan op verzoek van Utrechtse ouders die problemen ondervonden in de zoektocht naar hulp en ondersteuning.
Utrechtse ouders
Eén van de Utrechtse ouders, Tamar Doorduin, vertelt: “Ik ben een fantastische moeder, zolang ik maar een beetje hulp krijg. Iemand die kan helpen met het tillen van mijn kind, luiers verschonen, het even overneemt als ik te moe en buiten adem ben.” Toch kreeg ze geen PGB toegekend voor een hulp die haar tijdens haar ‘mamadag’ kan ondersteunen.
Aanvraag
Bovendien gaf de aanvraag veel kopzorgen. Al tijdens haar zwangerschap gaf Doorduin bij het buurtteam aan dat ze mogelijk hulp nodig zou hebben, maar zeker wist ze dat nog niet – het kind was er immers nog niet. Een aanvraag doen was daarom nog niet mogelijk. Afgesproken werd dat als ze inderdaad hulp nodig had, de aanvraag snel zou worden afgehandeld. Maar dat liep anders. Doorduin: “In juni vroeg ik inderdaad om hulp, maar het proces duurde eindeloos. Al die tijd zaten we met de handen in het haar, maar we verwachtten steeds dat we het nog maar even vol hoefden te houden, totdat de aanvraag zou worden goedgekeurd.”
Doorduin vond het spannend, maar dacht dat het zou gaan lukken. Een andere Utrechtse ouder in een vergelijkbare situatie had immers ook een persoonsgebonden budget gekregen voor hulp aan huis bij het zorgen voor haar kind, al was daarvoor een gang naar de rechtbank nodig geweest. “Na veel telefoontjes van onze kant, en uiteindelijk een ingebrekestelling, kwam er eindelijk beweging in de zaak en hoorden we in december tot onze schrik dat de aanvraag werd afgewezen. De gemeente beriep zich op een medisch rapport waar onjuistheden in stonden en onlogische conclusies werden getrokken, maar een second opinion was niet mogelijk. Ondertussen was mijn partner al overspannen geraakt. We moesten het zelf maar oplossen.”
Geen hulp
Toen Doorduin in haar netwerk en online rondvraag deed, bleek ze niet de enige ouder met een beperking te zijn die niet de hulp kreeg die ze nodig had. Ze klopte aan bij de WMO Cliëntenraad en nam contact op met raadsleden. Sommige raadsleden dienden vervolgens schriftelijke vragen in bij het college. Het mocht niet baten: volgens de wethouder was het geen structureel probleem.
Onderzoek in Utrecht
De WMO-Cliëntenraad besloot vervolgens om zelf te onderzoeken hoeveel Utrechtse ouders met een beperking tegen problemen aanlopen bij het aanvragen van hulp. Uit dit nog lopende kleinschalige onderzoek blijkt nu al dat meerdere Utrechtse ouders tegen dit soort problemen aanlopen. Van de vijf mensen die een WMO-aanvraag deden, werd deze bij drie afgewezen en bij nog eens iemand slechts gedeeltelijk gehonoreerd. Andere ouders die de vragenlijst invulden zaten nog in het proces.
Bijna iedereen vindt de informatie vanuit de gemeente over de hulp die ze kunnen verwachten zeer onduidelijk, en niemand is tevreden over de manier waarop het proces verloopt of verliep. Een paar voorbeelden:
“Radeloos bij de WMO aankloppen omdat je bv je kind niet meer mee naar buiten kunt nemen of niet meer kunt tillen en afgeblaft worden door een WMO-medewerker dat zij daar niks aan kunnen doen (ten onrechte) is niet acceptabel”
“Geen begrip voor de situatie, inlevingsvermogen of een poging tot begrijpen. Of reacties zoals: dan doet uw kind dat toch niet, kiest die toch wat anders.”
Doorduin hoopt dat het onderzoek van Ieder(in) en het Utrechts onderzoek iets in beweging gaat zetten. “Volgens mij is dit nog maar het tipje van de ijsberg. Ik vermoed dat veel ouders met een beperking niet eens om hulp vragen, omdat ze denken dat ze het toch niet zullen krijgen. En ik ken ook mensen met een beperking die eigenlijk een kinderwens hebben, maar het niet aandurven omdat ze er niet op kunnen rekenen dat er genoeg hulp is. Terwijl wij volgens het VN-verdrag, dat Nederland heeft geratificeerd, recht hebben op ouderschap, een gezinsleven en de nodige ondersteuning daarbij.”
Vul de Utrechtse vragenlijst in
Het Utrechtse onderzoek loopt ondertussen nog steeds. Ben jij een Utrechtse ouder met een chronische ziekte of beperking, dan kun je de vragenlijst invullen. Delen in je omgeving wordt ook gewaardeerd. We zoeken ouders met allerlei ervaringen: positief, negatief, iets er tussenin. Ook als je geen aanvraag hebt gedaan voor hulp horen we graag over jouw situatie.
Klik hier om de vragenlijst in te vullen