Oorspronkelijk ben ik opgeleid als bouwkundig constructeur. In 1980 ben ik als dienstweigeraar te werk gesteld op Eemeroord, een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Daar ben ik mij bewust geworden van het belang van een toegankelijke woon- en leefomgeving voor mensen met een fysieke beperking. Het is zo van zelfsprekend, dat je niet kan begrijpen, dat het aspect toegankelijkheid zelfs op dit moment nog steeds niet is doorgedrongen bij beleidsmakers en ontwerpers.
In 1989 heb ik in opdracht van de provincie Utrecht de toegankelijkheid van alle musea in beeld gebracht. Dit onderzoek heeft er mede voor gezorgd dat in de loop van de jaren vrijwel alle musea in de provincie Utrecht toegankelijk zijn geworden. Ik heb 22 jaar alle lokale gehandicaptenplatforms in onze provincie met raad en daad bijgestaan tot dat de subsidie voor mijn werk werd beëindigd. Vanaf 2012 ben ik in dienst van het Solgu als beleidsmedewerker Toegankelijkheid, Huisvesting en Mobiliteit. Het bevorderen van toegankelijkheid is een moeizaam proces, waarbij wij de laatste jaren de wind iets mee hebben doordat de wetgever het VN-verdrag voor mensen met beperkingen heeft vastgesteld.